Żyjemy w czasach kiedy słowa miłość, przyjaźń, zaufanie i akceptacja są niezwykle cenne. Ta książka mimo, że dotyka trudnych tematów daje nadzieję, że te wartości jeszcze nie zaginęły i tlą się gdzieś w ludziach czekając aż będą mogły wybuchnąć prawdziwym płomieniem.
Majka wraca z wyprawy do Włoch w ciężkim czasie pandemii, która nie sprzyja kontaktom, znalezieniu pracy i życiu towarzyskiemu próbuje wrócić do starej codzienności. Zamknięci w czterech ścianach ludzie gubią się w nowej rzeczywistości, która zaczyna produkować frustratów. Cechy, o które nie podejrzewaliśmy bliskich wychodzą na światło dzienne. Autorka stworzyła ciekawą historię o sile kobiecej przyjaźni, akceptacji odmienności (tego było mi za mało), zaufaniu, partnerstwie, samotności w związku, odkrywaniu siebie na nowo i o tej, która przychodzi podstępnie i po cichu - depresji.
To w jaki sposób autorka przedstawia tę chorobę, podejście do niej chorej i jej otoczenia oraz potrzebę fachowego wsparcia daje ogólny zarys problemu. Niestety w życiu nigdy nie jest tak łatwo jak w książkach (znam to z autopsji), jednak miło czyta się jak powinno być, może to otworzy oczy wielu, którzy traktują ten temat obcesowo i z przymrożeniem oka, nie wierzy w istnienie tej choroby i traktuje ją jak wymówkę. Majka staje na wysokości zadania i jako wspaniała przyjaciółka jest niesamowitym wsparciem dla Gosi i dobrym duchem dla jej rodziny. Jej działania powodują wiele pozytywnych zmian i to nie tylko w życiu jej bliskich ale również jej własnym. Razem z nią przeżywałam jej szczęście dlatego zakończenie tej historii było dla mnie ogromnym zaskoczeniem ale dzięki temu zabiegowi mam nadzieję na kontynuację losów Majki.
Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce i blogowi Czytam dla przyjemności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz