Katarzyna Skrocka - naiwna dziewczyna, niepoprawna marzycielka czy niewdzięczna córka ?
W tej części sagi mazurskiej poznajemy Kasię, tę złą, niewdzięczną i samolubną, ale czy na pewno ? Z pewnością nie jest to postać łatwa w odbiorze, którą zaraz od pierwszych stron książki lubi się lub nienawidzi, Kasia z pewnością wzbudza mnóstwo emocji, radosna i z pozoru nie głupia dziewczyna - przyszła nauczycielka, momentami powalała naiwnością, głupotą i niezdecydowaniem. Nie można wszak ganić jej marzeń i chęci zmiany swojego życia jednak czy sposób w jaki chce to osiągnąć jest słuszny ?
Duże znaczenie ma czas w jakim osadzona została ta historia, lata 60 - te XX w na Mazurach to nie był łatwy czas. Komunizm rządzi się swoimi prawami. Wszystkie niewygodne fakty i wydarzenia są fałszowane a każda próba przedstawienia prawdy jest dotkliwie karana, czego doświadcza również Kasia. To czas układów i znajomości im wyżej w hierarchii partyjnej tym lepiej.
Ta część sagi jest z pewnością inna od dwóch wcześniejszych, poprzednie części a właściwie historie w nich opowiedziane "pędziły" z akcją i nie pozwalały o sobie zapomnieć. Tutaj autorka skupiła się tylko na jednej postaci jej przeżyciach, przemyśleniach, celach i marzeniach. Ta książka jest z pewnością "spokojniejsza" jednak tak jak poprzednie wywołuje dużo emocji. Podejście do życia bohaterki, jej pogoń za nieznanym, teoretyczne godzenie się z losem i wreszcie niespodziewane wydarzenia, którym ona naiwnie daje się ponieść powodują, że widzę ją jako takiego niespokojnego dycha, kolorowego ptaka, który przyszedł na świat w nieodpowiednim czasie.
Jak potoczą się dalsze losy Kasi dowiem się pewnie już nie długo i szczerze czekam na to niecierpliwie bo książki Pani Małgorzaty mają w sobie coś co przyciąga i zmusza do sięgnięcia po nie. Nie da się przejść obok nich obojętnie. Historia przedstawiona w tle nie przytłacza ale subtelnie daje się poznać i przyswoić.
Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorce i blogowi Czytam dla przyjemności.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz